(به مناسبت درگذشت حاج احمد ضیاءبخش کاشانی شاعر و مدّاح آل الله علیهم السلام)
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
آقای احمد ضیاءبخش با چهره ای همیشه خندان و دوست داشتنی نخستین کسی بود که مرا به سرودن شعر آیینی تشویق و تحریض کرد.از کودکی برای اصلاح موهایم همراه با مرحوم ابوی به آرایشگاه محقّر اما پر رونق از صفای مرحوم ضیاءبخش می رفتیم.با چهره ی همیشه خندان و صداقتی که در گفتار داشت ایجاد جاذبه می کرد.به دوره ی نوجوانی که رسیدم دیگر نه همراه ابوی که به تنهایی برای اصلاح به آرایشگاه ضیاءبخش می رفتم....و یک روز هم پی بردم که او شاعر نیز هست و  در مدح و منقبت معصومین علیهم السلام شعر می سراید.به او گفتم من نیز شعر می گویم .خوشحال شد و قبل از آن که شعرم را بشنود زبان به تحسین و تشویق گشود.شیر شدم و غزل عاشقانه ای را که آن روزها سروده بودم و در مجله ی جوانان امروز چاپ شده بود برایش خواندم.تحسینها کرد و آفرینها گفت و پس از آن به مدت نیم ساعت تشویق و نصیحتم کرد که اگر خیر دو دنیا را می خواهم برای ائمه ی اطهار ع شعر بگویم.آن روز وقتی خواستم خداحافظی کنم و از آرایشگاه احمد آقای ضیاءبخش بیرون بروم دوسه جلد کتاب شعر آیینی تقدیمم کرد.دو جلد گزیده ی شعرهای آیینی به کوشش حسین باقری با عنوان «نغمه سرایان مذهبی» بود و یک جلد از کتاب شعر آیینی مرحوم فراهی.به خانه که رسیدم به مدت دو هفته فقط شعر آیینی می خواندم و تحت تأثیر آن شعرها نخستین شعر آیینی ام را سرودم.دوسه روز بعد از سرودن شعر آیینی ام به آرایشگاه ضیاءبخش عزیز رفتم تا شعرم را برایش بخوانم.جز خودش مردی دیگر هم آن جا حضور داشت که از پوشش ظاهرش معلوم بود مدّاح اهل بیت است.حدسم درست بود.او کسی نبود جز مرحوم نُصِیری.....شعرم را که خواندم هر دو بی اندازه تشویقم کردند و مرحوم نُصِیری دعوتم کرد تا به جلسات شعر مدّاحان اهل بیت هم بروم.جلسات شعر مدّاحان را نرفتم ؛ اما از آن زمان به بعد سرودن شعر در مدح و منقبت آل الله ع هم برکت بخش حیات ادبی ام شد.....و امروز به روح بلند مرحوم ضیاءبخش عزیز درود می فرستم و مطمئن هستم که آن نازنین مرد دریادل آیینه ضمیر که همه ی وجودش را عشق به آل الله معطّر کرده بود پس از رحلت از این سرای جایگاهی رفیع دارد.مرحوم ضیاءبخش عزیز نخستین فرد در زندگی ادبی ام بود که مرا با شعرآیینی آشنا کرد و تشویقهای خالصانه اش باعث شد که با جدیّت در نعت و مدح معصومین ع شعر بسرایم.من به این مهم ایمان دارم که کتاب «جلوه ی اسرار» م که سراسر شعر آیینی است با نفسهای معطر یکی از عاشقان و مدح گویان آل الله به نام «احمد ضیاءبخش» برای همیشه متبرّک شده است.خدایش رحمت کناد.