ماندیم   و   رفتند   آنان   تا   وسعت   آبی عشق
تا بامدادان اشراق     ،    شبهای مهتابی عشق

ماندیم   و  رفتند آنان     ،   ققنوس های در آتش
با بالهای     جلالی       ،     رمز خدایابی عشق

ماندیم     و   رفتند آنان   ،   آنسوتر     از باور ما
جایی که تنها خدا راست تصویری  از نابی عشق

با داغ لبهایشان بود   ، یک واژه  ، قاموس  رفتن
درباغ دلهایشان بود، یک غنچه  شادابی  عشق

پرواز را چون     پرستو    ،   آغاز کردند  و  رفتند
تا سمت عرفانی نور   ،   تا مرز بی تابی عشق

آنان که بالی گشودند   ،  پروانه های  شهودند
باچشمهایی که بودندتفسیر بی خوابی عشق

ماییم و خوشیده چشمی، با ناله های دروغین
در مرگ نابودی درد  ،   در سوگ نایابی عشق

رفتند  و  ماندیم خالی  ،  از نغمه های جلالی
ما  سایه های خیالی  ، محروم  از آبی عشق.