به   خلوت   چشمه ی   سیّال   نوری   کرده ام  پیدا
از  آن  شادم  که  در  ظلمات  ،  هوری  کرده ام پیدا

ز  سکر  باده ی  تلخی که  ساقی  ریخت  در  ساغر
چو      ایّام     جوانی   ،   باز  شوری    کرده ام پیدا

من  آن  سر مست جاویدم  که در میخانه ی  وحدت
صفای    روح    ،   از    شرب   طهوری  کرده ام پیدا

به   یمن   ورد   شام   و   دولت  اشک  سحرگاهی
به    خلوتگاه    حق   ،   راه    عبوری   کرده ام پیدا

مران  از  مسجدم   ای   نفس   کافرکیش  فرعونی
که  چون موسی بن عمران  کوه طوری  کرده ام پیدا

جدا   دیگر   نخواهم   گشت   از   مهر  عبادت چون
برای      گفتگو   ،   سنگ   صبوری    کرده ام  پیدا

حرامم    شادمانی    کرد   و   عشرت  روزگار  آنک
ز   غم  باشد  اگر   و جد  و سروری   کرده ام  پیدا

نخواهم    داد    از    کف   دامن  قرآن    احمد   را
کزو    نزد     احد  ،   فیض  حضوری   کرده ام  پیدا.