.*نوید بهار....
_________

ز    پشت     پنجره   آنک       نوید   داد    بهار
نوید      دولت     صبح      سپید      داد       بهار

پی      گشودن       درهای        باغ       پیروزی

سحر   ،   نسیم     صبا    را    کلید    داد   بهار

به   جام  لاله   عقیقین  شراب  ریخت  نسیم
چنان  که   مژده ی   رویش   به   بید  داد   بهار

دل    چمن   ز   جفای   خزان    پریشان      بود
که      با     حکایت     باران     امید      داد   بهار

ستاره دوش به گوش بنفشه خوش میخواند
که   شوق  تابش  دیگر    به  شید   داد   بهار

نخست هدیه ی خود  را که نغمه ی جان بود
به  سینه سرخ  که   از   ره رسید   داد    بهار

معاشران   گرفتار    هجر      را    به       سرور
دوباره    فرصت    گفت  و شنید      داد     بهار

چو     مرغکان  اسیریم     کز     مناعت   طبع
نوید     رستن  ما   را     به    عید    داد     بهار

دلم   چو    بلبل شیدا    به   یاد   گلشن  بود 
که   از   ره   آمد    و     ما   را   نوید   داد   بهار.

*میلاد بهار....

دامن دشت    گل آذین      شده    از   باد  بهار
سینه سرخ    آمده    با    مژده ی   میلاد  بهار

شیشه ی عمر هیولای خزان خورد به سنگ
تا    رخ     از    پرده    برون    کرد     پریزاد   بهار

روشن از عشق  دل و دیده ی  شیرین چمن
که     به     رهوار     نسیم   آمده  فرهاد بهار

لاله ها در چمن   از شوق   به رقص آمده اند
بلبلانند   به    شور     از    غزل     شاد   بهار

سحر  از  نغمه ی  جانبخش  هزاران  برخیز
که     ندارند     مگر       یاد     ز     میعاد  بهار

قصد   آزار    دلم    داشت   خزان با دم سرد
آن    تطاول    همه    رفت   از نفس باد بهار

دل   اسیر    غم     ایام     مکن    تا   نکنی
خاطر     آزرده       ز      نیلوفر      آزاد     بهار

ز    چه   امروز  کله گوشه به عرشم نرسد
که   صفایی است  نصیب  دلم   از زاد بهار

خاطر  از  خاطره ی  هجر   مشوش  نکنم
که  دهد  مژده ی   وصل   تو   مرا  یاد  بهار

روزوشب همتی ازعشق طلب تاکه شوی
جرعه   نوش  درِ   میخانه ی    آباد    بهار.