آمـــــد  از   راه      بـــــا    ســـــرافــــرازی

ماه   تــــــــزکیه   ماه  خـــــــــودســـــــازی

ماه   از   خــــــویش  تا  خــــــــدا   رفـــتن

تا  به  ســـــرچشمـــــه ی  بقــــا   رفـــتن

ماه  پــــــرواز   بــــا  دو  بـــــال    قنــــوت

از   زمین   تـــــا   صوامــــــع    ملکــــــوت

ماه    عـــــــرفان  و   عشــــق   ورزیـــدن

همه جــــــا  جلـــــــوه ی   خـــــدا   دیدن

مرجبــــــــــا  دلکـــــــش آمدی    ای  مـاه

لطف کــــــردی   خــــوش آمدی   ای ماه

آمدی  تـــــــا شکـــــــوفـــــه های     دعـا

گل کنــــــــد  در  تمــــــــام    ثــــــانیه ها

رمضــــانا!  تـــــو  بهتــــــــرین    مـــاهی

چون  که   مـــــــــاه   ضیـــــافت اللهــی

رامـــــش  روح  و  راحـــــــت  جـــــــانی

هم  از  آن    رو بهـــــــــــــــــار قـــرآنی

سفـــــــره گستـــرد تا که صاحب خوان

از  کـــــــرم کـــــرد  جمــــله  را  مهمان

چیــــد در سفــــــره گونه گونه خوراک

چه خـــوراکی! لذیذ و طاهر و پـــــــاک

لقمـــه ها  لقمــــه های  نور  و صفـــا

در طبــــــق هایی  از  بـــــلور    دعــا

ای  فراخوانده  ســــوی  خوان  خــدا

چه  عــــزیـــز است  میهمــــان   خــدا

میهمانا!  ز  جــــــان  و  دل  بشتـــاب

میزبان  اوســــت  خویش  را   دریاب

بهتـــــر است از  هــــزار   ماه  تمــام

لیلةالقدر   او  بــــه  مــــاه  صیـــــام

لیلةالقدر   را   چـــــــو  درک  کنـــی

هر چه  غیر  از  خداست ترک کنــی

خوش به حال کسی که سی روزه

همه  انــــدام  او  بـــــــــــــود  روزه

چشم وگوش وزبان و بینی ودست

شکم  و پا و هر چه  دیــــگر هست

هر که این گونه روزه داری کـــــرد

رو  به جنّات  رستــــــگاری  کــــرد

«خوش عمل»هرکه بود دررمضان

ترک  منکــــر نمود  در  رمضـــــــان

روزه هایش  قبول  درگاه  اســت

بهره مند  از  نعیم  این ماه است.