تا مگر در دل زیبای تو راهی بکنم
دوست دارم که شب قدر گناهی بکنم

سحری تا در میخانه روم رقص کنان
شب دل روشن از انوار پگاهی بکنم

مدد از پیر مغان گیرم و با نیّت پاک
سجده در مصطبه با حال تباهی بکنم

نذر هر باده کشی بوسه ی جان افروزی
وقف هر مغبچه ای،دل،به نگاهی بکنم

تا مگر ساقی محفل دهدم باده فزون
ترک اندرزگر وسوسه کاهی بکنم

تا که راهم بنماید به سراپرده ی وصل
خدمت گلنفس باده پناهی بکنم

چشم بیدار دلم باد سپید ار که دمی
حذر از وسوسه ی چشم سیاهی بکنم

ترک همصحبتی اهل دلم باد حرام
گر سر سوزنی اندازه ی آهی بکنم

اختر بختِ مرا جلوه چو خورشید شود
گر نظر جانب رخساره ی ماهی بکنم

کاشکی دغدغه ی زهد ریا بگذارد
گذر از کوچه ی دل ، گاه به گاهی بکنم.