جــوانـــی نـــزد پیــــری آمــد و گفـت

که عرضــی دارم ای حــق را چکیـده

بــدو فــــرمــــود پیـــــر خـوش تکلّـم

کـه عرضـت را بگــو ای نـــــور دیــده

جوان چون عرض خود را گفت آن پیر

همـــــــان دارای اخــــــلاق حمیـــده

بگفتا طــــول خــود هم عرضـه فرما

تـــو ای در بیـــن اصحــــابـــم پدیـده

جوان چون طـول خود را گفت راحت

بــه دست آورد پیـــر او را مساحت!