بشکنید ای اولیاءِ قوم ! آنی بشکنید
در یکی صف با هجوم ناگهانی بشکنید

شاخ را گویم همین شاخی که شخ چون قلّه کوه
کرده جا بر کله ی غول «گرانی» بشکنید

پا اگر همت نفرماید به دست آرید روی
دست اگر یاری نفرماید زبانی بشکنید

تا عمل گردد پس از عمری به وعده نامه ها
قفل سنگین اتاق بایگانی بشکنید

مردمان را با بیان واقعیت های روز
همدل خود کرده جوّ بدگمانی بشکنید

قیمت اجناس را تعدیل در داخل کنید
با شهامت نرخ بازار جهانی بشکنید

گردن سرمایه داران جنایت پیشه را
با تبرزین قوانین ،  جاودانی بشکنید

فکر چنگ انداختن بر ثروت ملّی ماست
دیو استکبار... پای این روانی بشکنید

گر «شتر دیدی ندیدی» دارم القا می کنم
روی چشمم عینک ته استکانی بشکنید.