بـــه پـــادشــــاه ولایـــت ارادتـــش کــی بود
کسی که دغــدغـــه اش نـان گنـدم ری بود

به بــــزم نـــور و صفـــا ره نمـی بــرد رنــدی
که همـــدم شـب و روزش پیـالـه ی می بود

نمــی رســـد بــه چمنـــزار سبــــز فروردین
دلـی کــه وقـف نفــس هـــای آذر و دی بود

به ســوگ شــاه شهیــدان حسیــن ثـارالله
روان ز دیـــده مــــرا اشک هــا پیــاپــی بود

ســری کـه ســـروری هـر دو عالمش دادند
ز دشت مــاریــه تــا شـــام بـر سـر نی بود

نـداد جــرعــه ای از آب ، دشمنش هـرچند
کــه آب هــای جهــان مهـــر مـــادر وی بود

شد اهل بیت کسی تشنه و گرسنه اسیر
که بنــده ی کرمش صـد چـو حاتم طی بود

از ایــن حدیث گـدازنـده روز و شـب دل من
گهی در آتـش و گه گرم نـالـه چون نی بود.