عشق ... - شعله ی آواز

تا دفتر نقّاشی خود باز کند عشق

نقش از پی نقش آرد و اعجاز کند عشق

در میکده یک تن قدح افروز نماند

گر ساز مخالف نفسی ساز کند عشق

تنها نه همین ریخت به هم محفل ما را

بسیار کسا خانه برانداز کند عشق

بر لوح وجودم به جز احساس نماند

جانانه اگر با دلم ابراز کند عشق

تا ما به نیاز آمدگان دل نسپاریم

با قاعده ی حسن بسی ناز کند عشق

نومید مشو از نظر گاه به گاهیش

گر اهل دلی با تو یقین راز کند عشق

پایان همه دربدری ها رسد از راه

گر نغمه به فتوای دل آغاز کند عشق

تا منزل مقصود برد نامه ی ما را

چون قاصدک آن گاه که پرواز کند عشق

از وسوسه ی عقل رها گر که نگردید

کی مرتبه ی شامخی احراز کند عشق

امّید که چون گوشه نشینان خرابات

ما را به جهان شاد و سرافراز کند عشق.

(نوروز 1398خورشیدی ـ شهریار)

تاریخ : جمعه 98/1/9 | 9:23 صبح | نویسنده : عباس خوش عمل کاشانی | نظر