یا صـاحـب الـزّمـان که جهان در پناه توست

تـا کی نهـان ز دیـده ی مـا روی ماه توست

چشـــم امیــــد منتظــران طـریــق عشـق

تا آن کـه جلـوه ای بنمـایـی بـه راه توست

هـر روز روز حسرت و هر شب شب فراق

مــا را نصیب ، بــی بــــرکات پگـاه توست

آن خسـروی کـه عیسی مریم کنـار خضر

همــواره افتخــارکنــان در سپـــاه توست

بــرتـــر از انبیــــاء سلف ، غیــر مصطفی

نزد خــــدا ، مقــام تو ، مانند جـاه توست

چون کعبـه ، مسجد نبوی ، چشم انتظار

در آرزوی بــــانـــگ اذان و صــلاه توست

هر صبح و شام ، معتکفان حـریم عشق

جان برکفند تابه چه سویی نگاه توست

در هر دعـــا ظهــور تو خواهیم از خدای

آن خالقی که ملجأ ما ، نیکخواه توست

در صـدق مـدّعـای ظهـور ، آفتاب و ماه

روشن دلیل ماو درخشان گواه توست

از داغ مرگ مــــادر پهلـــو شکسته ات

تاعرش رفته ناله ی واحسرتاه توست

در چشـم دودمــان بشـر دود فتنه ها

پــادافـــره گناه فـراوان ، از آه توست

***

بار سفــر ببندم و تــــا جمـــکـــران روم

کآنجابه لطف دوست نمودارگاه توست

بــــا زائــــران منتظــــرت همنــوا شوم

درمسجدی که منظره ی بارگاه توست

عمری گذشت و مرغ دل بی نوای من

در آرزوی دانــه ی خــال سیاه توست.