تـــــا مگــــــر در دل زیبـــــــای تـــــــــو راهی بکنم

دوســـــت دارم کــــه شــــب قـــــدر گناهی بکنم!

سحــــــری تـــــا در میخـــانـــــه روم رقــص کنـان

شــــبِ دل روشـــــن از انـــــــوار پگاهــــــی بکنم

مـــــدد از پیـــــر مغـــــان گیـــــرم و بـــــا نیّت پاک

سجــــده در مصطبــــه بـــــا حـــــال تباهی بکنم

نذر هـــــر بـــــاده کشی بـوسـه ی جــان افروزی

وقف هـــــر مغبچـــــه ای دل بـــــه نگاهــی بکنم

تـــا مگــــر ســــاقـــی محفـــل دهـدم بـاده فزون

تــــــرک انــــــدرز دهِ وســــوســــه کاهــــی بکنم

تــــا که راهــــم بنماید بــــه ســـراپـــرده ی وصل

خـــــدمـــــت گلنفــــس بـــــــاده پنــــــاهی بکنم

چشــــمِ بیــــدارِ دلـــم بـــــاد سپیـــد ار کـه دمی

حــــذر از وســـوســـه ی چشــم سیـــاهی بکنم

تـــــرک همصحبتــــی اهــــــل دلـــم بــــاد حرام

گـــر ســــرِ ســــوزنـــی ، انــدازه ی کاهی بکنم

اختــــر بختِ مـرا جلــــوه چـــو خــورشیــد شود

گــــر نظــــر جـــانـــب رخســاره ی ماهی بکنم

کاشکی دـــدغــه ی زهـد ریـا بگذارد

گذرازکوچه ی دل گاه به گاهی بکنم!