افکنده گر چه جان و دلم را به دام ، عشق
روزی هزار مرتبه گویم: سلام ، عشق

از دل بپرس مرتبه ی عاشقی که بود
در محضرش یگانه ی والامقام ، عشق

چون گوهر خزانه ی ارباب معرفت
رخشنده است در نظر خاص و عام ، عشق

آب حیات را که شراب است نام آن
دست از طلب مدار که ریزد به جام ، عشق

زاغ هوس به دام لجن رفت و سر رسید
طاووس چتر گستر زیبا خرام ، عشق

فرزانگی مکن که به سرمایه ی جنون
از عقل هست در صدد انتقام ، عشق

چون شمع می گدازد و خاموش می شود
با اهل راز گر نشود همکلام ، عشق

آن را که هست باده ی جام هوس ، حلال
باشد به زعم پیر طریقت ، حرام عشق

عمری است در مسیر جنون گام می زنم
روشن اگرچه نیست مرا با کدام ، عشق

خوشبخت آن که در غزل زندگانی اش
بوده ست حسن مطلع و حسن ختام ، عشق.