مـــاه رمضان رفت ... بیــــا بــــاده بنوشیــــــم
جــــامی دو سه    اوّل  سـر سجّاده بنوشیــــــم

محراب  پر از  رایحه ی  شُـرب طَهور است
بشتاب  ازاین  باده  کـــه  پـــاداده بنوشیـــــــم

دُردی  که  در آن راه علاج همه  دَرد  اسـت
ســاقــی  به  قدح  ریخته آمـــاده   بنوشیــــــم

با  خیل  گــــدایـــان درش  نابِ   دل  افروز
همـــراه حــــریفان  پـــریـــزاده   بنوشیــــــم

با  ساده رخی چنــــد روان سوی خــرابات
آبــادی  دل  را قـــدحی ســـاده   بنوشیـــــــم

گر لقمه ات ازخوان قضا پاک وحلال است
فرض است  کزین روزی بنهاده بنوشیـــــم

با روزه ی بگشوده   مباح است که امروز
خون دل  رَز  با  رخ  بگشاده   بنوشیـــــم

تا در  رگ  جان  شعله زند وسوسه انگیز
آن  باده  که  از  جوش نیفتاده  بنوشیـــــم

درعید رهایی که حساب همه صاف است
آن می که دهد ســــاقـــی آزاده   بنوشیـــــم .