یارب به حقّ سـوره ی «حشر»ت بـه «روز حشر»

بــا بچّـــه هـــای «فــــاطمــه» محشـــور کن مرا

گیـــــرم کــه از «بهشــت»  نــــدارم نصیبــــه ای

از «آتــش جهنّــــــــم» خـــــــود دور کـــــن مــرا

«دنیـا»ی من اگر که «خـراب» است باک نیست

«عقبــا»ی «روز واقعــــــه» ،«معمــور»کن مرا

اوّل مـــــرا ببخـش و بیــــامــــــرز و بعـــــد از آن

بـا «زاد و تــوشـــــه» رهسپر «گــــور» کن مرا

«حبّ الحسین»،«توشه ی عقبا»مرابس است

با ایـن «عطیّــــه» خـــــرّم و مســــرور کن مرا.