روز و شـــب در پنــــــاه آینــــــه هــــا

مــی روم پــــــا بــه راه آینــــــه هــــا

چشمـــه ی عشـق جوشد از دل مـن

زیـــــر لبخنـــــد مــــــاه آینـــــه هـــــا

خوش به حال دلی که خاطره پوست

در مسیــــر نگـــــاه آینــــــــــه هـــــا

مـــی رســــد با هزیمت شــب جـور

نـــــوربــــــــاران پگـــــاه آینـــه هـــا

بـرکـه و مـاه و رقص ماهی هاست

تــــــا قیـــامــــــت گــــواه آینــه هـا

تیرگی را شکست ، محتـــوم است

در هجــــــــوم سپــــاه آینــــه هـــا

غـــل و زنجیـــــرهــــای وحشتبــار

مــــــانـــــــع دیــــــدگـاه آینــه هـا

حلقــه در حلقــه ذوب خواهد شد

بـــــا شــــــرربـــــــار آه آینــه هــا

جــز نشـــان دادن حقـایق محض

چیست آیــــــا گنــــاه آینـــه هـــا

که به سنـــگ غــرور می شکنند

دل خــورشیــدخــــواه آینـه ها؟!