منـــم آن شـــاعـــر شیـــدا که جایی

به شــــورافــزایــی خود کس ندیدم

محبّـت هـــر چـــه کـــردم پیشه اما

به جـــز نــامهـــربــانـــی بس ندیدم

به گلزاری که جوشاجوش گلهاست

به جـز بیـــداد خــار و خــــس ندیدم

در ایــــن دشــــت چکاوک یــار دُرنا

به غیــر از بـــاشــه و کرکس ندیدم

شب و روز از ورای پـــرده ی اشک

جز انـــدوهــــان پیش و پس ندیدم

بــــه ماتم خانه ی غم های دیرین

حضـــــور شــــادی نـــورس ندیدم

بـــــــه استقبـــــــال دردی روی دردم

روم جــایـــــی کـــه دیگـــــر بر نگردم.