ای آمده از کرانه های شب تار

همراه پرنده  باز جویای   بهار

مضمون رسای عشق را زمزمه کن

***

تا خاطره ها به خنده ها زنده شوند

بی دغدغه باش و باز آواز بخوان

آواز غریب عشق را باز بخوان

***

بی گریه ی ابر

بی شیون باد

با نی لبک شبان آزاده ی دشت

بی واهمه از شبان رسوای پلشت

اکنون که دمیده باز خورشید امید

اکنون که سپیده داده از عید نوید

سرمست نسیم ناب

با نغمه ی آب

با سوته دلان گلنفس راز بگو

با قمری پر شکسته از اوج و عروج

وز نشوه ی جاودان پرواز بگو

پایان شب سیاه را جار بزن

تصنیف طلوع فصل آغاز بخوان

***

آزادی ما نوشته ای بی ورق است

رنگ شفق است

پس به ایجاز بخوان.