پشت سر خستگی تاریخ است

جای راحت کره ی مریخ است

نرود آنچه فرو بر دل سنگ

گرچه با یاری چکش میخ است

باعث سوزش آدم از ته

قدر یک دانه ی جو زرنیخ است

یار ما ترک اگر هم باشد

همه گویند عرب از بیخ است

خرّم آنکس که غذایش همه دم

سینه ی کبک دری بر سیخ است!