جـــوانــــی نــزد پیــــــری آمد و گفت

که عـــرضــی دارم ای حق را چکیده

بدو فـــــرمـــــود پیـــــر خـوش تکلّـم

کـه عــــرضـــت را بگــــو ای نوردیده

جوان چون عرض خود را گفت آن پیر

همــــــــان دارای اخــلاق حمیـــــده

بگفتا طـــول خـود هـم عـرضـه فرما

تـــو ای در بیـــن اصحــابـــم پـدیـده

جوان چون طول خود را گفت راحت

بــه دست آورد پیــر او را مساحت!!