(1)

خواهی دل اگـر موافق پیر کنی

بشتاب که زهــد را زمینگیر کنی

هرگز نشود نماز عشق تو قبــول

سجّاده به باده گر نه تطهیر کنی

(2)

در بــزم طرب که روزوشب ساقی اوست

سرچشمه ی عاشقی و مشتاقی اوست

گـــر متّهمم بــــــه کفــــرگـــویــــی نکنند

گویم که پـــس از خـــدا هوالباقی اوست

(3)

در دل هــــوس شـــراب باقی دارم

چشمی بـــه بهانـــه ی تلاقی دارم

با زهد ریا رهم به میخانه چونیست

از دور ارادتــــی بــه سـاقــی دارم

(4)

ای عشـــق کـه در پنـــــاه آه آمده ای

بـــــا داغ دل شکستـــــه راه آمده ای

این کوچه ی تنگ تا ابدبن بست است

بــرگــرد برو کــــه اشتبــــاه آمده ای!