*ابیاتی از منظومه ی«معراج نامه»:

ای  که  در   دنیا  به   گرداب         غمی
آرزومند      حیات                    خرّمی

هم   غم   روزی   خوری هم  کارخویش
مانده ای   در    چنبر         افکار   خویش

با   دعا     مأنوس   شو  کز   غم  رهی
بر   تو  روی   آرد     نشاط  و   فرّهی

با   محمّد    گفت   در      قرآن     خدا
کای   نبی    غافل    نمانی    از   دعا

گوش   بر    صاحب  انابت      می کنم
گر   بخوانیدم          اجابت      می کنم*

هر که   با  نور    دعا    مأنوس    شد
کی   ز   درگاه     خدا   مأیوس    شد؟

باز کن   گوش   ای    مراد      معنوی
کز  خدا   «اوفوا بعهدی»      بشنوی

گفته ای   در   عالم   ذر    چون  بلی
نیست   مقبول  ار   بگویی   لفظ  لا

در   نظر   دارد   خدا  را     گر  بشر
ذات   حق  زو  بر   نمی گیرد    نظر

گفت   ابراهیم ادهم     را          یکی
کای   مراد    هرچه   در  عالم   زکی

کبریا   را  هرچه   می خوانیم     بیش
از   اجابت  نیست   ما را    کار  پیش

گر   حجابی   در   میان ایدوست نیست
راز   این    پاسخ  نفرمودن ز  چیست؟

ابن  ادهم    گفت     راز        ماجرا
با   گروه     قائل     ذکر  و      دعا

کای   جماعت  گرچه  او     بشناختید
عمر   اما    با    تمرّد         باختید

گر که      بشناسید   و    فرمانش برید
بر  نمی  گردید   زان  در    نا امید

آشنا   هستید     با   قرآن        او
بی   عنایت    لیک بر   فرمان او

گر   به    دستورات قرآن    کریم
جملگی  گردن   نهید ای اهل   بیم

گوش  بر  ذکر  و  انابت   می کند
هر  دعایی   را   اجابت   می کند...

*«ادعونی استجب لکم»:بخوانید مرا تا اجابت کنم شمارا....قرآن کریم/سوره ی غافر/آیه ی 60