نیـــــــاز مـــن بــه تـــــو چـون حاجت کـــویـــر به آب

و یـــــا نیــــــاز خمــــــــاری به جـــام هــــای شراب

تو وعــــــده می دهی اما چه وعـــــده ای که بود

چو طـــــــرح گنگ فـــریـب و چو نقش محو سراب

به گوش مـــــن ز چه خوانی تـــرانـــه هـــای امید

که بخت من شده چون چشم نیم مست توخواب

تمـــــام عمــــــر بـــــه آبــــادی تـــــو دارم چشـــم

اگــــــر ســــراغ من آیی شبــــی به حـــال خـراب

قســــم به عشـــق که خشنودم از تو گر بدهی

نیــــــاز گــــــرم مــــرا ســــرد و با عتـــــاب جواب

به مــــــا که ذرّه صفــــت رو بـــه سویت آوردیم

تو ای عــــزیــــزتـــریـــن آفتـــاب عشــــق ، بتاب

به کامــــرانــــی و عشـــــرت کنــــار من بنشین

که عمر شادی و مـا هست همچو عمر شهاب.