در راه طلــب ،  مجنـــــــون صفتـــی ، دارد گــــذری  ، بــــا پـــــــای جنون

بـــــا مشعلــــی از ، ایمـــــان و رجــــــــا  ، در جستجــــــــوی لیلای جنون

پــوشیــــده بـــه تــــن ، تنپــــوش بلا ، بـــا رایتــــــــــی از تسلیــــم و رضا

خـــــودجـــوشــــی او  ، در راه خــــــــدا ، خـــامــوشــی او ،  آوای جنون

عشقش به دل و،شورش به سر است،هم رهسپر و ، هـم راهبر است

با پویش خود ،  فـــــریـــــادگـــــر است ،  کو همسفــــری ،  دانای جنون

پــــویا و به پـــــا  ، جــــویـــــا و بجـــــا  ، پیـــوستـه به او ،  از خویش رها

آشفتگیــــش ، تصــــویــــــر صفــــا ، سرمستیــش از ،  صهبــــــای جنون

شد شعله به جان این آرش عشق این طالب درد وین سرخوش عشق

زان دم کـــه دمیـــد ، از آتش عشــق ،  مجنـــــون ازل ،  در نـــای جنون

تابست و توان شوراست و شعف جوی است و کـران درّ است و صدف

رود است و روان ،  عزم است و هدف ، شــایــد که شود دریــای جنون

بیگانــــه بود از هـــوی و هــــوا ، محــــو اســــت در او در اوســــت فنا

این شعلــــه ور از خورشیــــــد مُنـــــا ، وین رهسپــــر صحـــرای جنون

وارسته شوی در وادی عشق ، هم هــادی خلـق هم نــــادی عشق

خوش نقش کنی ،  بر بیـــرق دل ،  با سرخی خــون گر «لا»ی جنون.