ای عشـــــق کـــــه در پنــــاه آه آمده ای

بـــــــا داغ دل شکستــــه راه آمــــده ای

این کــوچـه ی تنگ تا ابد بن بست است

بــــرگــــرد بـــــرو کــه اشتبــاه آمده ای!

***

عمریست که چـون شقایقی سوخته ام

ویــــن بــــاغ بـــه آتـــش دل افروخته ام

فــریــاد سکوت را که شعری است زلال

از لال تــــریــــن پــــــرنــــده آموخته ام!