از خــــــانـــــــه به میخـــــــانـــــــه اگــــــر راه نباشد

در زنــــــدگــــی ام جلــــــــوه ی دلخــــواه نبـــاشد

جز دغـــــدغـــــه ی صبــــــح خمـــــاری نبـرد سـود

ســــــاقــــــــی اگــــــــر از راز مـــــــی آگاه نبـاشد

یــــــوســـف نشود معتبــــــر ازجــــــاه ، بـــه اکراه

یـــک چنــــــــــــد اگــــــــر معتکـــــف چــــــاه نباشد

عشق مـن و تـــو قصه ی پر سوز و گدازی است

کــز خاطــــــره هـــــــا رفــــت و در افـــــواه نباشد

کی خـــــرمــــــن غــم هـــای دلـــــم را زنـــد آتش

یــک شعلـــــــه اگــــر بـــــر لـــــب مـــــن آه نباشد

گلبوسه ی لعــل تـــو متاعی است که چون بخت

گاه آیـــــــــــد و گاهـــــــی رود و گاه نبـــــــــــاشد

گر پــــــرتــــــوی از حسن تـــــو تابد به دل عشق

روز و شـــب عمــــــر ایـــــن همـــه جانکاه نباشد

گل باشی و گل پوشی و می نوشی وچون گل

عمـــر تـــــو امیــــد اســــت کــه کـــوتـــاه نباشد.