حریم پاک گل را پاسدار است

که در هر گام جویای بهار است

سمن را آب ورنگ ولطف اونیست

ز نسل لاله های داغدار است

نسیم از بوی او مست است گویی

که اینسان نغمه خوان درکوهساراست

قناری های محبوس قفس را

نوید رجعت سبز بهار است

به دلهای پریشان از غم عشق

نوید زندگی بخش قرار است

افقها را به پویش همچو شاهین

غزلها را به گویش چون هزار است

دلی با وسعت دریاست او را

که با دریادلان همواره یار است

از آن سرچشمه ی سیال هستی

نصیبی با دل امیدوار است.