غمهای دلم را گفتم

با آتش «می» خواهم سوخت

از آتش می جانم سوخت

عقل و دل و ایمانم سوخت

غمها همه باقی ماندند

***

زین پس من و اندوهی ژرف

هر آنچه که غم فرماید

باید بپذیرم بی حرف

***

خوشبخت سیه مستانی

کز جلوه ی ساقی مردند

در ذهن اقاقی ماندند.