باز آمد نوبهار ، مشک بیز و مشکبار
شد هویدا در چمن ، لاله چون رخسار یار
بامدادان از نسیم ، تا دلم وا می شود
عشق با صدها زبان ، باز گویا می شود
می دهد پندم که باید ، در بهاران شاد باشی
از غم و رنج زمانه ، فصل گل آزاد باشی
جام می برکف صفا کن ، یاد یار آشنا کن
در کنار لاله رویان ، می بنوش آباد باشی
***
باز آمد نوبهار ، مشک بیز و مشکبار
نغمه ی شادی بخوان ، با دلی آیینه وار
باد نوروزی وزان ، شهر شهر و کو به کو
با بهار از جان و دل ، همره یاران بگو:
ای بهار شادی آور ، می زنی تا حلقه بر در
می بری از خاطر من ، رنج پاییز مکدّر
یاس وسوری میفشانی،خنده برلب می نشانی
جاودان این جا بمانی ، تا هزاران سال دیگر
***
باز آمد نوبهار ، مشک بیز و مشکبار
با نسیم یاد او ، ابر شو باران ببار
دامن صحرا نگر ، سبز و خرّم باز شد
بال در بال بهار ، موسم پرواز شد
گر پر پرواز داری ، با دو بال مهربانی
رو به اوج کهکشانها ، تا همان جایی که دانی
جامه ی خاکی رها کن ، شور افلاکی به پا کن
با سرودی آسمانی ، تا خدا هم می توانی.