روشن  مرا  ز شمع طرب شام تار شد
یار    آمد    و   قرار    دل  بی  قرار شد

پاییز  رفت   و  پیک بهاری رسید و باغ
آبستن  شکوفه ی   چندین  هزار شد

خورشید عید  از پس  کهسار بر دمید
تابنده    از    فروغ  رخش  روزگار شد

بلبل غزلسرا شدو قمری چکامه ساز
هدهدترانه خوان شدو بط آشکار شد

زاهد که منع  ما ز  می ناب کرده بود
ازکف گذاشت سبحه وباده گسارشد

باجام می  سراغ  من آمد گلی که باز
طبعم شکفت ونغمه سراچون هزارشد

آنان که گفته اند به یک گل بهار نیست
آیند   و    بنگرند  ز   یک   گل بهار شد.