بهارانی کـه عشقش در کنار است

به دامانش گل و یارش هزار است

به هـــر جـا رو کند با نقــد شادی

خــــریـــــدار دل امّیـــــدوار است

***

اگر باشی تو پیشم غم ندارم

به دل اندوه بیش و کم ندارم

اگر باغ بهشت من تو باشی

هراسی از جهنّـم هم ندارم

***

چراغ از می بده ساقی به دستم

که راه خـــانـه را گم کرده مستم

مرا یــادت نخواهد شـد فراموش

بــه پیمانی کـه بــا پیمانه بستم

***

تــو را زیبــای فــاخــر دوست دارم

پنـــاه هر چه شـاعـر دوست دارم

دل و دیــن مـــرا از مـــن گـرفتـی

تو را ای عشق کافر دوست دارم!