بیا  به   پاس    دل    حق پرست         یکدیگر
به  اتفاق    بگیریم         دست          یکدیگر

چو    بلبلان   که    قدح نوش باغ زمزمه اند
شویم    از    می احساس مست        یکدیگر

سلام   خطبه ی پیوند  ماست  نغمه ی     دل
به   پرده های    غزل   در نشست    یکدیگر

گهر    چرا    نتوانیم  شد    در این    دریا ؟
چو   موج   تا به کجا در شکست     یکدیگر؟

چو    آهوان    رها   کاش   خیره می کردیم
نشاط   را   به   نظرگاه   جست      یکدیگر

برای شب پره ها نیستی جزای کمی است
که چشم  دیدنشان   نیست هست یکدیگر

بیا چو راستروان «خوش عمل» که بار دگر
وفا   کنیم  به   عهد   الست          یکدیگر

به  بزم   انس    اگر      پا   نمی برد  ما را
به   اتفاق    بگیریم   دست           یکدیگر.