گر تو آیی به نظر جلوه گه یار یکی است
دل یکی ، عشق یکی ، دلبر و دلدار یکی است

بر متاعی که به آن مهر محبت زده اند
هم فروشنده یکی هم که خریدار یکی است

دیده گر از دو جهان پوشی و بر خود نگری
عالم واقعه با عالم پندار یکی است

آدمیزاده گر عاشق نبود ، پیر خرد
گفت نقش وی و نقاشی دیوار یکی است

نکته ی عشق اگر از خط ساغر خوانی
مسجد و مدرسه و خانه ی خمّار یکی است

اگر از عشق روانسوز بود منشأ درد
نیست تردید که بیمار و پرستار یکی است

باغبان گر متنعّم بود از نعمت عشق
به نظرگاه دلش نقش گل و خار یکی است

دست در زلف دو تای تو چو بردم دیدم
حلقه در حلقه یکی طرّه ی طرّار یکی است

چشم دل گر بگشایی به حقیقت بینی
آنچه در پرده نهان است و پدیدار یکی است

زنده در عالم تصویر همان نقّاش است
همه را خواب عدم برده و بیدار یکی است.