رنگ و بوی عیش دارد ماتم دیوانگی
در شگفتم از هوای عالم دیوانگی
نیک سنجیدیم در روز ازل فرقی نبود
شادی فرزانگی را با غم دیوانگی
می شکوفد غنچه ی خورشیداز شاخ جنون
موطن طوباست باغ خرّم دیوانگی
ازدم عیسی اگرجان یافت جسمی نی شگفت
زنده شد دلهای بی جان از دم دیوانگی
از طبیب عشق پرسیدند راه چاره گفت
التیام زخم دل را مرهم دیوانگی
طالبان گوهر مقصود سودا می کنند
قلزم فرزانگی را با نم دیوانگی
با چراغ پرفروغ عقل ره گم می کنند
عاقلان پخته در پیچ و خم دیوانگی
می نشیند هر پگاه از دولت بخت بلند
بر گل اندیشه ی ما شبنم دیوانگی.