در  تمنّای  تو   ما   را    تا  زبان    با  دل یکی است
کام  و ناکامی،فراق  و  وصل  را حاصل یکی است

گر هوس  با  حسن نقش  عشق  را  کردند  محو
عاشق   و  معشوق  را  در ابتلا مشکل یکی است

در    مسیر   عشق  گرد  عافیت   خواهی   مگرد
آفت   این  راه    بهر   ناقص  و   کامل یکی است

راهیان   شارع    میخانه    را   هشیار   و   مست
طبق حکم شرع ساقی حقّ  آب وگل یکی است

دردیاری کزخداخواهی غرض خودخواهی است
حقّ  نامکشوف   با  اندیشه ی  باطل یکی است

گر   به   مبنای   جنون   باشد    بنای   سفک دم
جرم   مقتول   و   خطای  بارز    قاتل یکی است

تا    که    برخوردار   از   روح    خداخواهی  نبود
اعتبار    بنده ی    مطرود    با   مقبل یکی است

گر   غنی   فکر   زراندوزی   بود   در    گوش او
نغمه ی خنیاگر  و  زنجوره ی  سائل یکی است

ناخدای   باخدا  را   دل    به   دریا   چون که  زد
یورش موج خروشان  و  لب ساحل یکی است

گر   الفبای  فنا سرمشق درس عاشقی است
حرف   اوّل   آخر   دیوانه   و  عاقل یکی است.