کسی که جـــام محبّت بـــه دست مــــا ندهد
شـــراب عشق به جـــان ودلش صفـــا ندهد

گـــره گشـــا چــو نسیــــم صبــا تـواند بــود
خلاف قــــاعده یک دست اگـــر صدا  ندهد

دلی که روشن از انوار روح بخش دعاست
به ادّعــــای کسی جـــا به مدّعـــــــا  ندهد

شکـــوه عشق بنــــازم که در قلمــــرو دل
به جـــز بلا به کســـی حکم ارتقـــا  ندهـد

از آن به قبله ی بیگانه اســـت روی دلـــم
که جـــز ملال مـــرا قـــرب آشنــا  ندهـد

دخیــــل بستــــه ام این روزها ز نـاچاری
به آن ضـــریح که دردم دهـــد دوا ندهــد

به زعــــم من همه یـــاران یکدلم هستنــد
امام زاده کـــه کــــورم کند شفــــا ندهــد

ســـزای قفل دلم بسته بودن ابــــدی است
اگـــر کلیــــد اجابت مــــرا خــــدا ندهــد.