* سروده ای موشّح برای استاد معینی کرمانشاهی (رحیم)

دوم خرداد 1379 برای دیدار با استاد معینی کرمانشاهی به منزل آن بزرگمرد رفته بودم.آن استاد دریادل آیینه ضمیر جلد اوّل کتاب «شاهکار» خود را ـ که در آن تاریخ ایران را به نظم کشیده اند ـ برایم امضاء کردند.به خانه که بازگشتم مثنوی موشّح زیر را در مدح شان سرودم و برایشان فرستادم.به مناسبت سالروز درگذشت آن استاد فقید (که بیست و ششم آبان  ماه بود) مثنوی موشّح را درج می کنم.شایان ذکر این که با به هم پیوستن حروف اول مصراعهای اول شعر،عبارت «معینی کرمانشاهی رحیم» به دست می آید.روح بلند آن مهین استاد شعر و ادب فارسی شاد باد.
***
مریزاد دست   ای      مهین     اوستاد
سرای     کلام     تو     جاوید      باد

عبارات      زیبا    ،     مفاهیم   ناب
تو را   سربه سر   دیده ام    در کتاب

یکی شاهکار است    آن   «شاهکار»
از     ابیات     مستحکم          آبدار

نکو   سفته ای    درّ     لفظ     دری
فری   ای    شکوه      سخن گستری

یکی   از تو    شیرین سخن تر  کسی
نمانده ست    از    نغزگویان     بسی

کلام تو    ناب است  و نغز   و   بلند
زن و مرد و پیر و جوان   را    پسند

ره آورد    اندیشه ی    پاک   توست
که    گویای احساس و ادراک توست

مریزاد دست   ای     سخن    پرورا
به    اقلیم    شعر  و ادب     سرورا

از آن    «شاهکار»    تو جا باز کرد
که   در   شرح   تاریخ ، اعجاز کرد

نیابد     گزندی     ز    باران  و  باد
پی افکنده     کاخ     تو    ای اوستاد

شکوه     ادب    ،    آبروی     زبان
مراین     شاهکار است  در هر زمان

ادیب     سخن     سنج      نام آوری
که     «فردوسی ثانی»      کشوری

همانا    که    تاریخ      ایران زمین
شد    احیا   از این «شاهکار» نوین

یگانه     خدواند     بالا    و   پست
نگهدار    این    شاهکار   تو هست

رسالت  به من   این زمان حکم کرد
که    مدح تو را   گویم  ای نیکمرد

حیاتی    که    تاریخ ایران   گرفت
هماناست     زین    شاهکار شگفت

یکی     شاعرم       دوستار    شما
ستایشگر    «شاهکار»          شما

مرا«خوش عمل»هست در شعر نام
مرید    کلام       توام   ،  والسّلام.