ای سرافرازان نشان کوی یار من کجاست؟
در هجوم سیل غمها ، غمگسار من کجاست؟

آیه های  یأس می خوانند مرغان در چمن
نغمه پرداز دل امّیدوار من کجاست؟

در زمستانی که بارَش بارِش  ِ ابر غم است
ردّبالی از پرستوی بهار من کجاست؟

غیر تاریکی نصیبم نیست در یلدای عمر
نوربخش دیده ی شب زنده دار من کجاست؟

شمع می سوزد که نورافزا شود در خلوتم
جلوه ی پروانه در شبهای تار من کجاست؟

دل اسیر تاب وتب جان در گداز روز و شب
تا نباشد باده وساقی قرار من کجاست؟

اندک اندک آرزوهای دلم بر باد رفت
نوبت آرامشی در روزگار من کجاست؟

چون درختی ریشه هایم را خزان قهر سوخت
آشتی را چشم دارد برگ و بار من ،کجاست؟

می رسد از پشت پرچین شیهه ی اسبی به گوش
ای بلاجویان عاشق تکسوار من کجاست؟