به   در   خانه ی      یکی       ارباب
رفت  دهقان    مفلسی       به   شتاب

در    زد   و  گفت   با      غلام   سرا
که   به   خواجه  بگو  رسیده    خدا !

با  تو  خواهد  سخن     همی    گفتن
که    ز   خورد  اوفتاده     وز  خفتن

خواجه   احضار  کرد     دهقان    را
آن   رسیده    ز  غم  به  لب جان  را

گفت : این    بی    حیایی ات چه  بود؟
ادعای        خدایی ات        چه بود؟

عقل   از  دست  داده ای    به   یقین
که    ز  تو   سر  زد    ادعای  چنین

گفت: من   پیش از این  به جان   شما
بود ه ام   دهخدا   و  خانه      خدا

زر خدا   و      زمین خدا       بودم
کی    به      ادبار      مبتلا   بودم؟

خانه  و  ده   گرفتی      از    بنده
نشدی    خود  ز  کرده      شرمنده

زر    ستاندی   زمین   چپو  کردی
همه   را    صرف   کاخ نو کردی

راهها   آمدم   که   بر    تو  رسم
گر   خدا   نیستم   بگو   چه کسم؟!