ای   آمده از  کرانه های  شب  تار
همراه  پرنده  باز  جویای  بهار
مضمون  رسای  عشق  را زمزمه  کن

*
تا  خاطره ها  به  خنده ها  زنده  شوند
بی دغدغه  باش  و  باز  آواز  بخوان
آواز  غریب  عشق  را  باز    بخوان

*
بی   گریه ی  ابر
بی   شیون   باد
با  نی لبک شبان  آزاده ی  دشت
بی  واهمه  از  شبان  رسوای  پلشت
اکنون  که  دمیده باز خورشید امید
واکنون  که سپیده داده از عید نوید
سرمست نسیم ناب
با نغمه ی آب
با سوته دلان گلنفس راز بگو
با قمری پر شکسته از اوج و عروج
وز نشوه ی جاودان پرواز بگو
پایان شب سیاه را جار بزن
تصنیف طلوع فصل آغاز بخوان

*
آزادی ما نوشته ای بی ورق است
رنگ شفق است
پس به ایجاز بخوان.