اعتکاف   از   سر   هوس     کردن
مرغ  روح  است در قفس     کردن

معتکف آن که  از    ریاکاری است
دلش از  نور معرفت   عاری است

می کند     راه     وصل   مسدودش
ذکر     اعمال            امّ داوودش

هست   بیتوته    کردنش    صوری
مانع   قرب    و     مایه ی  دوری

خوش   به   حال کسی که   رندانه
می شود   معتکف    به     میخانه

سر سجّاده      مست    و   لایعقل
روبه روی      خدای       عزّوجل

می گزارد     دوگانه ای     بسزا
بامدادان نه .....بلکه   وقت عشا !

بی ریا    راه   وصل     می پوید
هرچه   خواهد به دوست می گوید

نیک   داند  که  نزد      شاه ازل
هست    «خیرالکلام   قلّ و دلّ».