آن باده که در کوزه ی ماه رمضان است
سهم دلم از روزه ی ماه رمضان است

از خویش گذشتن به صفای قدم دوست
در میکده آموزه ی ماه رمضان است

شعری که به لبهای تو آموخت تبسّم
گلنغمه ی ارجوزه ی ماه رمضان است

انگشتری دست ملک راست نگینی
کز گوهر فیروزه ی ماه رمضان است

در مملکت حسن تو صد یوسف مصری
شایسته ی دریوزه ی ماه رمضان است

بر قامت دل خلعت اخلاص ببافید
زان پنبه که در غوزه ی ماه رمضان است.

از دوست نگاهی که متاع شب قدراست
عیدانه ی سی روزه ی ماه رمضان است.