اسعدالله ایامکم....تقبّل الله اعمالکم....طیّب الله انفاسکم

 (در سه مقطع:نوجوانی ـ جوانی ـ پیری)

عید فطر  آمد  و  ما  جانب  خمّار شدیم
شکرللّه  که  سبکروح  و  سبکبار شدیم
بعد   یک چند  ز  چنگال  خماری رستیم
به   در   میکده رفتیم  و  طلبگار شدیم
سحر   از   محفل   رندان    شراب آلوده
بانگ  جانپرور  نوش آمد و بیدار شدیم
ارجعی گفت به میخانه ی وحدت ساقی
شعر لبّیک  سرودیم  و  به رفتار شدیم
چو نهال ز عطش سوخته کآبش بدهند
داد   پیمانه  به ما ساقی و  پربار شدیم
تا  پدیدار  هلال  مه  نو   شد  به  فلک
باز  در    خانه ی   خمّار   پدیدار شدیم
هله  با   پرده نشین  حرم عشق بگوی
پرده  بردار  که  ما  طالب  دیدار شدیم
از  ازل   باده ی  گلگون  و  رخ   زیبا  را
چشم نگشوده و نادیده خریدار شدیم
بارها پیر مغان گفت می صاف بنوش
که   از   آسیب بلاهات نگهدار شدیم.
(2)
عید فطر   آمد   که   ساقی   عاشقان    را   جام داد
عاشقان   تشنه    را     از    جام    وحدت    کام داد
بعد چندی  لب  فروبستن  ز اکل و شرب ، دوست
سفره ای    گسترد     از    احسان    و    بار عام داد
تا    هلال    ماه     شوّال   از    افق     شد    آشکار
ساقی   از     راه     وفا    ،    کام     دل     ناکام داد
خلعتی   از   تار   و    پود    نور    بر    اندام     جان
حضرت    جانان    ز    لطف      بیکران     انعام داد
جانب     میخانه      بشتابید      ای      میخوارگان
کاین   زمان   پیر مغان  ،   اصحاب   را   پیغام داد
حیف، رفت آن ماه و صدشکر آمد این عید سعید
دست   ساقی  باز   می بوسم   که  ما  را  جام داد
لب   فرو   بستید   از    نوشیدنی    گر   چند   گاه
از   خم    وحدت   شما     را     باده ی    گلفام داد
دست افشان   ،   پایکوبان    جانب   ساقی   روید
چون که عیدی  باده ی  جانبخش آن خوشنام داد
روزه داران    را   ز    راه    مرحمت   در  صبح  عید
ایزد      جان    آفرین      پاداش     آن      ایام   داد
هوکشان  چون عید فطر  آمد  ز  لطف  خویشتن
حضرت   حق     طبع    ما   را    قدرت    الهام داد.
(3)
ماه      رمضان      رفت  ....  بیا      باده بنوشیم
جامی   دو   سه     اوّل      سرِ سجّاده  بنوشیم
محراب    پر    از    رایحه ی   شُرب  طهور است
بشتاب    از  این    باده    که    پا  داده بنوشیم
دُردی    که    در آن   راه  علاج  همه  درد است
ساقی     به      قدح     ریخته     آماده بنوشیم
با     خیل    گدایان    درش     ناب     دل افروز
همراه            حریفان           پریزاده     بنوشیم
با    ساده  رخی   چند  ،  روان    سوی   خرابات
آبادی       دل      را      قدحی      ساده بنوشیم
گر    لقمه ات   از   خوان قضا  پاک وحلالست
فرض  است    کز  این   روزی   بنهاده بنوشیم
با    روزه ی   بگشوده   مباح  است   که امروز
خون     دل     رَز    با     رخ    بگشاده بنوشیم
تا   در   رگ  جان    شعله   زند   وسوسه انگیز
آن    باده    که     از   جوش   نیفتاده بنوشیم
در عید رهایی   که   حساب  همه  پاک است
آن   می    که    دهد     ساقی   آزاده بنوشیم.