عروس مدنیت!
(از ورای خاطرات دهه ی 70 .....)

فریاد      بر      آمد      ز نفوس       مدنیت
مردیم        خدا     را     ز نحوس     مدنیت

چندی  است   که   زیر   جُل  اصلاحگراها
دشمن    زند   انگشت  به  کوس   مدنیت

هر  لحظه به شکلی بت عیّارعیان   شد
بستند  اگر  «جامعه» "«توس»  مدنیت

شددیگ«نشاط»ش چوگرفتار به نشتی
بر  شد   به  فلک بانگ  فسوس مدنیت

بایک دوسه تن نفله چوخودرفت به برلین
استاد      گرانقدر       دروس      مدنیت

یک  جلوه   ز  اطواروادایش همه دیدید
ای  وای  شود  فاش   چو  بوس مدنیت

باور  کند  اذهان   قسم   حضرت عباس
یا   سیر   کند    دمب   خروس مدنیت؟

در یک دوسه    نشریه  از  اصلاحگراها
شلتاق    کند   بچه ی   لوس   مدنیت

فریاد که از  دست   ابوالهول   توحّش
نیلی    شده    رخسار   ونوس  مدنیت

مشّاطه شدوخواست که ابروکنداصلاح
آورد   برون    چشم   عروس    مدنیت

روی خوشش این بود فغان گر بنمایند
فردای   دگر   روی     عبوس   مدنیت

دین وشرف ومردی وغیرت همه  بر باد
خواهد  شد از این   طرز جلوس مدنیت

گر  معده ی درکت  نکند  طنز مرا هضم
یک  چند   بخور    نان   سبوس مدنیت !

مفعول    مفاعیلُ      فعولن     فعلاتن
بی قاعده     دیدیـم     رئوس   مدنیت.