به دنیا بی تو یک دم سر نکردم
که مژگان از سرشکم تر نکردم

ز درگاهم از آن روزی که راندی
به  جز  خاک  بلا بر سر نکردم

شکایت از رقیب و طالع نحس
چو  رفتی  از برم  دیگر نکردم

نرفتم   جز  به  راه   نا امیدی
مگر از  خون دل  بستر نکردم

پس از نوشیدن  زهر  فراقت
لبی از نوش وصلت تر نکردم

به ساقی گرچه بودم همدم اما
تمنّای می  و  ساغر   نکردم

ز   پا    افتادم   اما   اعتمادی
به هر دست نوازشگر نکردم

چه شبهای خوشی رؤیای عشقت
به   خوابم آمد و باور نکردم.