آمــــده ام آمــــــده ام مـــــی ز سبـــــویی بزنم

چهــــره بسایـــم بـــه دری بوسه به رویی بزنم

عاشق بی بــــرگ و بـــــرم از همـه دیوانه ترم

آمــــــده ام میکـــــده تا قطـــــره به جویی بزنم

خستـــــه ام از زهـــــد ریــــــا آمده ام بزم صفا

تا ز هیــــاهــــوی جهــــان رستـه و هویی بزنم

بوسه به دستی نزنم تا که بر آن سر شده ام

بوســــه به پــــای صنــــــــم عربـده جویی بزنم

آمده ام مست شوم بی خود و از دست شوم

نیست شوم هست شوم پرده به سویی بزنم

دور ز میخـــــانـــــه مــــرا پای طلب بود به گل

پـــــــای کشــــان آمده ام چنگ به مویی بزنم

حلقــــــه زنیـــد ای رفقا گرد من بی سر و پا

آمــــــده ام تـــــا کــــــه دم از راز مگویی بزنم.

خـــــــــراب از میــگســــاریهـــــــــای نامحـــدودم این شبها

بــــزن مطـــــرب کــه سرمســــت از نوای رودم این شبها

به مستــی ذکر «یاسبّــــــوح و یاقـــــــدّوس» می گویم

که محکمتــــــر شـــود عهـــد مـــــن و معبودم این شبها

عجــــب حــال خوشی دارم کـــــه در پیمـــانـــه پیمایی

مسیــــر کعبــــه ی مقصـــــود را پیمـــــودم ایــن شبها

بـــه مــــی سجّـــاده رنگیـــن کردنم شــوری دگر دارد

که با هـــــر سجده بر سرمستی ام افزودم این شبها

دعـــایــــم در هــــــوای استجــــابـــــت نـــــوربــــار آمد

که دست افشان به هر بزمی شراب آلودم این شبها

به محــــراب دعـــــا خــــوش می نماید پرتو افشانی

درخشانتر ز خورشیــــد اختــــــر مسعودم این شبها

گهی خنـــدان ز بــــوی می ، گهی نالان ز سـوز نی

کجا یک لحظه از تسبیــــح ، غافل بودم این شبها؟!

درِ مسجـــد به رویـــم بست وقتی زاهــــد خودبین

کلید از می به دست آوردم و بگشودم این شبها!

بیـــــا ای ســـاقـــی و تطهیـــر کـن از آب آتشگون

قســـم بر آیـــه ی تطهیــــر ، تار و پودم این شبها

ز سکـــر بـــاده ی توحیـــــد بود از ساغـر وحدت

رهایــی گر ز کثــــــرت یافتم ، آسودم این شبها.

رفت در نـــزد شیــــخ تــازه مرید

بـه دو زانـــو نشست و بـا تمجید

گفت:ای خلــــق را مــــراد نکــو

آنقدر زار و خستـــــه ام کـه نگو

شیخ گفتا:خــوش آمدی سویم

باشد ای جان من ، نمی گویم!!

*اشاره

در اولین سالروز ارتحال حضرت امام خمینی (رض) مثنوی موشّحی سرودم که امروز به مناسبت بیست و هفتمین سالگرد رحلت آن خلاصه ی همه ی خوبیها در این پایگاه تقدیم می کنم.شایان ذکر اینکه با به هم پیوستن حروف اول مصراعهای اول این شعر «سال امام خمینی» به دست می آید:

ســر زد از پشت کــوه تا خورشید

علـم افراشـــت در عـــزا خورشید

اشـک از دیــدگــــان مــــــاه چکید

مـــاه سـوگ و عــــزا ز راه رسید

لحظه ها لحظه های ماتمزاست

سالـــروز غــــروب روح خداست

ای به دلهای خسته نـور حیات

آفتــابــی تـریــن حضـــور حیات

مهـــر عــالـــــم فـــــروز آزادی

نـــــام تــــــو نـــــام روز آزادی

آب و آیینــــه وام دار تـــوانــد

بی حضـور تو سوگوار تـوانـد

مــا و شـــام جدایی تو هنوز

می گدازیـــم در قلمــرو روز

خــم از آن قامت صنوبر شد

که به سوگ توخاک برسرشد

ما نمی خواستیم اماهست

یادبود فـــــراق با ما هست

یــادبــود فــراق داغ دلست

گرچه تلخست چلچراغ دلست

نیستی گرچه یادگارتو هست

نام تو،باغ تو،بهار تو هست

یاخمینی توماه وخورشیدی

که برای همیشـــه جاویدی.

*اشاره

در ذیل سه رباعی 1-از: ارادتمند 2-از: استاد علی اصغر اقتداری (حرمان) 3-از: استاد خدابخش صفادل تقدیم می شود که خالی از لطف نیست:

(1)

افســوس کــــه شاعــــر بزرگی نشدم

در سلسله هــــا کـــوه سترگی نشدم

یاران همه شیــر و ببـــر گشتند ، دریغ

مـــــن حدّاقل گـــراز و گرگـــی نشدم!

(2)

کی گفته که قلّه ی سترگی نشدی؟

در بــــاور مــــــا نگـــــو بزرگی نشدی

تـــــو راوی دردهــــای مردم شده ای

خوب است که هیچگاه گرگی نشدی.

(3)

آقـــا! تـــو که شاعــر بزرگی هستی

در سلسله ها کوه سترگی هستی

یاران همـه ســاز دهنـی کوک کنند

اما تو برای خویش ارگــی هستی!

نسیـــمِ صبــــحِ فـــروردیـــنِ عنبرسود می آید

شمیــم دلپــذیـــر نافــه ، بــــوی عــود می آید

هزار از سکر شبنم نغمه در گلزار می خواند

سمن را جنبشی دیگــــر به تار و پود می آید

در میخــانـــه بگشاییــــد ای پیمانـــه پیمایان

که از مصـــــر ملاحت شاهد مقصود می آید

سلیمان حشمتی،یوسف رخی،اعجازعیسایی

به سیمای علی و جلـوه ی محمود می آید

ز شبهـــای بلنــــد نامـرادی چند می نالی؟

که روزت را نویـــد از اختر مسعود می آید

خلیل بت شکن بار دگــر با فیض رحمانی

گلستان تا که ســـازد آتش نمرود می آید

صبادرگوش گل گاه سحرمیگفت باشادی

ز باغستان نرگس ، مهدی موعود می آید.