امشب من ودل  ز  حد   فزون    می گرییم

در   شعله ی  آتش       جنون    می گرییم

با    یاد      امام عسکری        حجتّ    حق

گر   اشک     کم    آوریم خون    می گرییم

در  مقدمت   ای    یگانه ی  ملک    وجود

خورشید  و  مه و  ستاره  آمد  به   سجود

میلاد   تو    پشت     جاهلیت    بشکست

تا   پنجره  رو به  باغ    توحید    گشود .

با    آمدن     محمد    آن    شمس هدی

دلها  شده  آشیانه ی   نور    و     صفا

تردید    مکن  که   گفت با   خلقت    او

تبریک    به  آفرینش   خویش       خدا.

سلام  ای     کعبه ی        دلها        محمد(ص)

بهار          آرزوی               ما         محمد(ص)

سرور       سینه ی                   یکتا  پرستان

فروغ         دیده ی          بینا         محمد(ص)

گلستان     در       گلستان       جوشش   گل

کران         تا         بیکران   دریا      محمد(ص)

چراغ      افروز          بزم              لیلةالقدر

شکوه                   لیلةالاسری     محمد(ص)

محبت    آفرین      و                    مهر پرور

طراوت  بخش   و      روح افزا      محمد(ص)

ظهور     مهرورزی             پای     تا     سر

حضور       عشق     سر تا پا       محمد(ص)

ز    باء        بسمله        تا   تاء          تمّت

کتاب        حسن     را    معنا      محمد(ص)

جهان   روشن    شد    از       نور   وجودش

چو    گل     شد     جلوه فرما تا  محمد(ص)

فراز      شاخه ی     طوبای هستی  است

نوای       مرغ      دلها         یا    محمد(ص).

الهی   بر      گل    روی       محمد (ص)

به   نخل   قدّ     دلجوی       محمد (ص)

از  اوّل    تا   به   آخر    معتکف       کن

دلم   را  بر   سر  کوی        محمد (ص)

***

خداوندا   دلم    را     با صفا          کن

به   آیین    محبت        آشنا          کن

چو    بلبل      در   گلستان     بقیعش

ثناخوان      امام      مجتبی          کن

***

دلم   را  ای  خدا  حاجت   روا      کن

گرفتار    علی  موسی الرضا       کن

به   دنیا    تا   که  گردد      جاودانی

ببر   در  مشهد  عشقش فدا     کن .

صباح  جمعه    به     دکّان     کلّه پاچه    فروش

دعا  کنید   بناگوش    با        زبان           برسد

شفای  چربی   خون  است این خوراک     لذیذ

بخور  مترس که بر جسم و جان زیان      برسد

مساء  جمعه  همان جا  برو     که      سیرابی

به  کاسه های  کلان      تنگ شیردان    برسد

سحر به خانه ی  خود   نذر  کن  که از   جایی

هلیم   بوقلمون       مغز    استخوان    برسد

ز  بعد این  همه  خوردن اگر که  جان    دادی

مخور  دریغ   به  شرطی که رایگان     برسد !

یک اربعین...نه

اربعین ها رفت

باغ شهادت لاله پرور شد

دلهای عاشق در مسیر کربلای نور

همبال با طوف ملائک

شعله ورتر شد

آن سروهای سبز را کز پا در آوردند

اهریمنان در قتلگاه روز عاشورا

بالید در بستان سرسبز جوانمردی

هریک تناور شد

تاریخ را باغ مصوّر شد

***

اصغر گلی نشکفته در جنات تجری تحتهاالانهار

اکبر کنار چشمه ی کوثر صنوبر شد

***

یک اربعین...نه

اربعین ها رفت

تا کربلا این مصحف گلفام شیدایی

منظومه ی مفتوح دانایی

تا حشر جاویدان لوای عشق مظهر شد

یک شمّه زان مقتل

-همان منظومه را بر گوش دل خواندم

دنیا و عقبایم معطّر شد.

هر که   پیمود   از   سر    اخلاص       راه پنج تن

بود    تا   صبح  قیامت       در          پناه  پنج تن

مشعل     قرآن  که    شد    روشنگر   تیه وجود

اول   از   عرش   برین     آمد          گواه پنج تن

در   مسیر   دین    اسلام   است هادی  تا   ابد

منطق    روشن تر  از خورشید  و    ماه پنج تن

کس به غیرازخالق هستی که عزوذل ازوست

نیست واقف  بر  جلال   و     عز و جاه  پنج تن

بر   خلیل الله    ربانی     نمی شد     گلستان

گر   نمی افتاد    بر    آتش        نگاه   پنج تن

شهپر   جبریل  می سوزد اگر از   جور    چرخ

بر  شود   بر  آسمانها   دود       آه     پنج تن

مهر   آنان   نیست    تنها   در    دل  افلاکیان

سینه ی   هر  شیعه باشد   جایگاه   پنج تن

مستقر  خواهد شد از حکم الهی   در  سقر

دشمن اسلام    و    خصم   روسیاه  پنج تن

شام   هستی  را نوید  از  دولت جاوید  روز

خالق   نورآفرین   داد     از    پگاه     پنج تن

دادخواه   جمله   ابناء بشرهستند و  نیست

غیر    ذات   حق  تعالی    دادخواه   پنج تن

دردل  دیوانه ی   خود   آتشی  دارم   نهان

«خوش عمل»از شور عشق رنجکاه پنج تن.

زندگی   شلوار      زرد       پاره ای است

شاهکار    طفل      در    گهواره ای است

شیون   بومی   است    در       ویرانه ای

شیهه ی   اسبی    فراز   باره ای  است

اعتراض     خار      در    پای        درخت

ارتفاع    خشم     سنگ   خاره ای است

جامه دان       پیرزالی              نق نقو

گیوه های         کولی    آواره ای است

نقدهای         شاعری          بی اعتقاد

نقلهای            مرشد   بیکاره ای است

ارتعاش      دست      معتادی     غریب

معنی      خمیازه ی میخواره ای است

التماس   خاک  را  زان   سوی       ابر

پاسخ    نه    یا    جواب آره ای   است

فرضهای      فیلسوفی            دربدر

قرضهای      آدم      بیچاره ای   است

هرچه بودوهرچه خواهد بود  و هست

واقعا     غدّار    با    قدّاره ای   است

پیش  «شاطر»  ذنب لایغفر         بود

مرگ     آن را کمترین کفّاره ای است.

زورمندانی    که    دائم     تکیه     بر   زر می کنند

خاطر     اهل    بصیرت       را        مکدّر  می کنند

هر چه    می خواهند   از جان بشر  تا   شیر  مرغ

طَرفة العینی *   برای      خود       میسّرمی کنند

توبه   از  می   کرده   بهر     اعتدال  معده    لیک

در  عوض  خون   ضعیفان را  به  ساغر  می کنند

چرخهای     اقتصاد    مملکت    را    این     گروه

گاه    در   می آورند  و   گاه     پنچر    می کنند

در   خیابانها      سوار     بنز     جولان می دهند

فخر   بر آنان  که  بی  اسبند  و استر  می کنند

گر  یکی    نازکتر  از  گل گفت با   اینان   سریع

گیوه ها  ور می کشند و ترک  کشور  می کنند

بویی  از  آزادگی     نابرده     هرجا    می روند

«نیست آزادی در ایران»  ثبت دفتر    می کنند

چهره   درهم    می کشند از راستگوییهای  ما

هر  دروغی  را که   دشمن  گفت باورمی کنند

ارتفاع   کبر   بنگر    اوج      پر رویی       ببین

هر چه    ما     کوتاه  می آییم    بدتر می کنند

هرگز  از   خود  در  نمی مانند در دنیای   دون

تکیه   آنانی   که    بر  الطاف    داور می کنند.

____________________

*با تاسف فراوان باید عرض کنم بسیاری از مردم-حتی بعض اساتید و ملایان قوم-طَرفةالعین را که مفتوح الطاء است به غلط طُرفةالعین تلفظ می کنند.