(1)
مسلّط    طالبان    شد    بار     دیگر
شما    را   می دهم   هشدار   دیگر

مبادا «خدعه»  جای «وعده»  گیرد
از   افغان ها    شود    کشتار دیگر

(2)

طالبان   این بار   با   خود     آشتی آورده اند
آنچه  را  در   کشورت  کم  داشتی آورده اند

میوه ی   بذر   جهادی   را  که  با  ایثار خون
بیست سال پیش این جا کاشتی آورده اند

ارمغان مذهبی   تنها   نه   بل   همراه آن
هدیه ی    فرهنگی  و بهداشتی آورده اند.

من    زنده ام    از    شمیم    بین الحرمین

وز     رایحه ی        نسیم      بین الحرمین

یارب    به   قداست    حرم    دست    مرا

کوته    مکن     از      حریم    بین الحرمین

انقلابی    از     پی      احیای         دین      دارد حسین
لشکری      آماده     با      عزم   متین      دارد  حسین

تا    رهاند    امّت       جدّ       خود      از      سردرگمی
چلچراغ      روشن         حقّ الیقین       دارد   حسین

ذیل   فرمان مطاعش   صد   سلیمان حشمت است
هفت    اقلیم    جهان    زیر    نگین    دارد     حسین

تا    که      در    تاریخ      جریان    نفاق     افشا   کند
کوششی     همچون     امیرالمؤمنین    دارد حسین

در  شمار   آستان بوسان   خود   هر   صبح  و  شام
همره     فوج    ملک      روح الامین    دارد   حسین

هست    تا     صبح    قیامت    روز    استکبار     تار
تا    هوای     نهضت     مستضعفین   دارد   حسین

بوسه   بر   لب های    اکبر    داد   در    ظهر   عطش
با       لب      جانپرورش      ماءمَعین    دارد حسین

با     تلاوت     کردن     آیات      قرآن       روی       نی
بانگ      وحدت   آفرین        دلنشین    دارد حسین

بهر      استقرار     کانون     ولایت       بعد         خود
جانشینی      همچو      زین العابدین   دارد حسین

بر     خلاف      دوستانی      رادمرد       و       سرفراز
دشمنانی   شوربخت     و     شرمگین    داردحسین

با     کلام     «ما   رأیتُ...»    بهر      امحای       یزید
همچو   زینب     خواهری   شورآفرین  دارد حسین

قدر    یک   ارزن   هراسش   نیست   از   سوءعمل
«خوش عمل» وقتی که  روز  واپسین داردحسین.

*****                                              *****

گر    به    دنیا    نهضت      خونین     عاشورا نبود
در        دیاری       پرچم      آزادگی        بر    پا نبود

کر بلا    در    کربلا  می ماند  چون   نخلی غریب
گر   به    شام    و   کوفه   نطق  زینب کبری نبود

نهضت   سرخ حسینی  این   تداومها     نداشت
خطبه ی   سجّاد   اگر   در    شام   با   افشا نبود

آب   می نوشید   اگر   عبّاس   از     شطّ    فرات
تا     ابد    شرمنده ی    لعل     لبش    دریا نبود

دفتری    پیروزی   حق    خطّ  باطل   می گرفت
گر    به  خون  پاک  هفتاد و دو تن  امضا نبود

«ما رأیت الّا جمیلا»    گفت   زینب    با    عدو
عشق    را    زیباتر    از  این   منطق   گویا نبود

هیچ    داغی   غیر   داغ   اصغر  شیرین زبان
بر    امام    عاشقان  دلسوز  و   جانفرسا نبود

افتخار این بس که نقش پرچم عدل و شرف
شیعیان   را    جز    پیام    ظهر   عاشورا نبود

با    نوای     جانفروز      «یا لثارات الحسین»
در      گذرگاه      حوادث     کربلا     تنها نبود

پای     در   گل   تا ابد می ماند رهوار حیات
گر    عنایات    حسینی    دستگیر    ما نبود.

مـــرد  میــدان  شهـادت  تـا  که  از  سـر  نگذرد

در صف جان برکفان جـزو  اولی الابصار نیست

هر که را در دل نباشد شعله ی عشق حسین

در قیــامت از شفـــاعت نیـــز برخوردار نیست.

 از خرمن فضلت ای قتیل العبرات
یک دانه برای من ز یک خوشه بس است

مُحرم به محرّم چو شوم ، بهر طواف
یک گوشه از آن ضریح شش گوشه بس است

یک قطره ی اشک در عزاداری تو
بهر سفر آخرتم توشه بس است!

پیرمردی خسته دندان داشت امانان نداشت
بدتر از آن تا بپوشد خویش را تنبان نداشت

خواست داروی جوانی از طبیبی دوره گرد
لیک درد لاعلاجش در جهان درمان نداشت

طبع شعری کرد از پروردگار خود طلب
تا بگوید شرح درد خود ولی امکان نداشت

کرد در سنّ کهولت چون که تجدید فراش
خواستگاری رفتن وجشن حنابندان نداشت

بخت روگردان ازاوچون جن زبسم الله بود
هیچ تأثیری براو یاسین و الرحمان نداشت

«لیس الّاماسعی» ذکر شب و روزش ولی
آیه ی او قبل از«الّا»لفظ«للانسان»نداشت

عقل او شد تابع احساس ازبس روزو شب
جایگاهی ویژه در بین خردمندان نداشت

شدچوازروی ضرورت دسته ی چترش عصا
هیچ خوف ازتابش خورشید یاباران نداشت

پیر ما جز حرص بی اندازه چیز دیگری
از بنی نوع بشر در زندگی پنهان نداشت

در کتاب زندگانی شرح حالش را مرور
کردم اما دیدم اصلآ نقطه ی  پایان نداشت!

هشدار که هر  چه هست بارت نشود
هر   فحش  و  فضیحتی  نثارت نشود

گیرم  به  سلامتی  شدی   خر  ،  اما
تا  خم  نشوی  کسی سوارت نشود!

کاش    آقا زاده    بودم       داشتم      مال و منال
ساکن     ترکیه     بودم      یا    دوبی     یا  پرتغال

یار با   من   بخت   لاکردار    می شد,    یک سفر
از   جنوب   گرم   می رفتم   به   اقصای    شمال

لیک   در  کاشان  مقیمم   در  دل   دشت  کویر
میزنم چون مرغ بسمل روز و شب هی بال بال

گر   چنین    باشد    شرایط    با    کووید   نوزده
بی   که   آخی   برکشم از  دل ، روم  روبه زوال

شغل  ثابت   چون   ندارم    بهر   امرار  معاش
می فروشم    چار    فصل  سال   اجناس حلال

در   خریف  و  در  شتا  با    باقلا  ،شلغم  ، لبو
در  ربیع و صیف توت و  گوجه سبز آنگه بلال

تا    ز   در   آمد کرونا   ریخت   پشمم  یکسره
کر   شدم  اول  پس آنگه  کور و اینک  نیز لال

من که تقوا پیشه کردم در تمام عمر خویش
روز وشب بودم دعا خوان همچوملاهای کال

مانده ام اینجا  و  ره   بردند  شادان تا کویت
کربلایی قنبر  و  مش جعفر  و   حاجی کمال

آن مهاجرها    در    اطراف   خلیج    فارسی
با یکی دشداشه برتن کرده  و بر سر عقال

گاه در   میخانه ساکن   گاه   اندر دانسینگ
با ملائک  یار باشند  این  مرا   باشد   محال

شیر   را   اینجاست   پسماند غذای   روبهان
تازه   انگور   است  آنجا   زیر   چنگال شغال

من غزل می خوانم این جا با نوای نی لبک
عشق می رانند  آنجا   دیو و ددها   با غزال

تاجر   و   دلال   و دارای منال   آنها    شدند
من در اینجا   نرگدایی    می کنم با   ابتهال

باشد  امیدم   که  فردا   بهتر  از امروز  باد
حال بالاجبار   این جا می کنم  با شعر حال.

عدس  با  پلو   چون    که  قاطی شود
غذای        خوش       التقاطی     شود

اگر    زیره ی سبز   ریزی     در    آن
بهین     داروی      بی   نشاطی  شود

یکی  از  شیوخ عرب  خورد  و  گفت:
به  خرما  و  کشمش  چو   قاطی شود

قسم    می خورم  کز   جهنّم    تو را
به     جنّت      پل    ارتباطی    شود

و گر خنگ دختر  سه  بشقاب خورد
زنی  برتر از «بنت شاطی*»  شود!

هر  آن کس  نخورد  این غذا   متّهم
به   تقصیر   و  بی   انضباطی  شود

دغلکار    و   سالوس    و  اهل  ریا
بزهکار    و   سربار  و  خاطی شود

اگر  یک   گرم  بود  و  گر صد منت
خودت نوش جان کن  ،  مده برزنت!

*«عایشه بنت شاطی»نویسنده ی برجسته ی مصری.

یارب چه روزهای بدی داریم
تاریک و پرمرارت و وحشتبار
دست دعا به پیش تو می آریم
کاین روزهای بد نشود تکرار
*
 این روزهای دوزخی ما را
هرکس رقم زده ست هلاکش کن
آن را که دشمن است به ایرانی
حبس ابد به تیره مغاکش کن
*
یارب چه کرده ایم که درها را
یک یک به روی ما ز غضب بستی
می خواستیم تا که نباشد ، هست
ننگ و فساد و فقر و تهیدستی
*
ما را ببخش و توبه ی ما بپذیر
کفران نعمت تو اگر کردیم
راه وصال خویش به ما بگشای
امداد کن که سوی تو برگردیم
*
یارب در این دیار بزرگانش
برخی شدند دزد و جنایتکار
ما را که کوچک تو از آغازیم
تنها میان خیل بدان مگذار
*
ما را به جز تو هیچ پناهی نیست
دریاب و مرحمت کن و همراهی
از ما بگیر مفسد و خائن را
جایش ببخش بینش و آگاهی
*
یارب ز لطف خویش رهایی بخش
ما را ز یوغ مختلس شیّاد
یعنی ز چنگ توده ی بی تدبیر
اینان که برده اند تو را از یاد
*
تحمیل کرد آن که به ما برجام
نومید کن تمام امیدش را
قفلی بزن بزرگ به صندوقش
بشکن به سنگ خویش کلیدش را
*
ما جز رفاه نسبی و آسایش
از درگه تو یار نمی خواهیم
ما را که وعده های دروغین کشت
از این و آن شعار نمی خواهیم
*
یارب مراد ما تو اگر دادی
همچون گذشته عبد و عبیدستیم
مهلت اگر دهی به تبهکاران
بدتر از ابن سعد و یزیدستیم
*
شمشیر خویش بسته ز رو آن گاه
خواهیم مفسدین ز میان برده
شوخی نمی کنیم که خواهی دید
عالی جناب زنده و ما مرده!